Afazja dziecięca

Afazja dziecięca to specyficzne zaburzenia językowe. U dzieci tych nie stwierdza się niepełnosprawności intelektualnej, porażenia mózgowego, całościowych zaburzeń rozwojowych oraz nieprawidłowo funkcjonującego słuchu. Pomimo tego obserwuje się u nich trudności z nabywaniem oraz rozumieniem języka. Jaka zatem jest przyczyna specyficznych zaburzeń mowy i języka u dzieci? To organiczne uszkodzenia struktur mózgowych w okresie pre – i perilingwalnym, często o nieznanej genezie i nieokreślonym patomechaniźmie.

Na podstawie kryterium objawowego wymienia się trzy rodzaje afazji dziecięcej:
• afazja typu ekspresywnego (motoryczna) – występują trudności z produkcją mowy ale rozumienie u dziecka jest zachowane;
• afazja typu percepcyjnego (sensoryczna, recepcyjna) – mowa czynna dziecka jest niewyraźna, występują liczne błędy, dziecko mówi dużo, ale w „swoim” języku, obserwuje się znaczne trudności w rozumieniu mowy;
• afazja typu mieszanego (percepcyjna – ekspresywna) – dziecko mówi bardzo mało lub wcale oraz występują trudności z prawidłowym rozumieniem poleceń słuchowych.

Dzieci z afazją często mają trudności z koordynacją wzrokowo – ruchową, obserwuje się u nich dużą męczliwość oraz obniżoną sprawność manualną. Nierzadko afazji dziecięcej towarzyszą zaburzenia poznawcze. Dodatkowo można zaobserwować objawy wtórne takie jak: zaburzenia zachowania, trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych, nadpobudliwość ruchową, zaburzenia uwagi oraz koncentracji.